Wielkanocne obyczaje...
Wielkanocne obyczaje wszyscy dobrze znamy, pamiętamy o nich, gdy się przy stole zbieramy. Tak, tak piękna jest Wielkanoc w naszych rodzinnych domach.
Poprzedzający Wielkanoc tydzień, nazywany jest Wielkim Tygodniem:
Wielki Czwartek (wieczór), Wielki Piątek, Wielka Sobota i Niedziela Zmartwychwstania znane są jako Triduum Paschalne.
Niedziela wielkanocna rozpoczyna się już w sobotę po zachodzie słońca. Rozpoczyna ją Wigilia Paschalna, podczas której zapala się paschał – wielką woskową świecę, która symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. Jest to również ostatni dzień Triduum Paschalnego.
Z obchodami świąt wielkanocnych związanych jest wiele zwyczajów: śniadanie wielkanocne, pisanki, Święconka, śmigus-dyngus, dziady śmigustne, Rękawka, Emaus, walatka, z kurkiem po dyngusie, Siuda Baba, wieszanie Judasza, pogrzeb żuru i śledzia, pucheroki, przywołówki, palma wielkanocna, Jezusek Palmowy i Śmiergust.
W Pierwszy Dzień Świąt Wielkanocnych w polskim zwyczaju, po porannej rezurekcji rodzina zasiada do uroczystego śniadania wielkanocnego, które rozpoczyna się składaniem życzeń i dzieleniem się święconką z koszyczka. Na stołach znajdują się jajka, wędliny, wielkanocne baby i mazurki. Stoły zdobione są bukietami z bazi i pierwszych wiosennych kwiatów.
Drugi Dzień Świąt Wielkiej Nocy jest zwany lanym poniedziałkiem lub śmigusem-dyngusem. To dzień radości i psot. Świętujemy Zmartwychwstanie Pana Jezusa i cieszymy się ze wspólnego świętowania w gronie najbliższej rodziny.
Dzwon wesoło się rozlega
Pieśń potężna dobiega
Oby serce też zostało napełnione dzisiaj chwałą
i tętniącym życiem wiosny
W Zmartwychwstania dzień radosny.
Przygotowała Monika Piwowarczyk
.png)
.jpg)
